Gerrit Christiaan Stegehuis werd geboren in 1917 in Enschede, in een nu niet meer bestaand huis aan de Broekheurnerweg. We weten niet, op welke scholen hij zat, maar naar verluidt werd hij opgeleid als timmerman.
Hiernaast stond een foto, die achteraf niet van Gerrit Stegehuis bleek te zijn.If you downloaded the photo in this place: it was an unknown, not Gerrit.
Gerrit Christiaan Stegehuis was born in 1917 in Enschede, at the Broekheurnerweg, in a house that does not exist no more. He was taught the craft of carpenter, though we have not traced the schools he attended.
Volgens
zijn persoonsbewijs was hij in 1941 kam-inhanger, een voor ons aanvankelijk onbekende functie in de textiel (zie artikel "Kaminhanger). Op zeker moment ging hij ondergronds. Letterlijk: bij onraad verdween hij in de kruipruimte onder de woonkamervloer. We weten niet of hij illegaal werk deed, of dat hij als zovelen de Arbeitseinsatz wilde ontwijken
His civil ID from 1941 states his occupation as being a beam gaiter, a textiles job we are not familiar with (zie article "Kaminhanger). At times he "went underground". Literally: he would hide under the living room floor when the situation became tense. We don't know whether he did illegal work against the occupying Germans, or that he, like many able men, was avoiding work in the German War industry. Later "underground work" became a synonym to illegal activities.
De situatie werd te onveilig, en via via kon hij onderduiken (op een boederij?) in Buurse bij Haaksbergen. Hij was daar samen met een zekere Gerrit Simmelink. Het onderduikadres en de naam van de bewoner kennen we niet.
Somewhere in time it was considered wiser not to stay home. He found a shelter in Buurse, probably on a farm. There was a fellow "onderduiker" there: Gerrit Simmelink. We don't know the name of the farm, nor of the farmer.
Hij vert
rok begin september 1944 uit Buurse, en vervolgde zijn onderduik op een nieuw veilig adres: mijn vaders boerderij Gelink in Rekken. Op Gelink was nog een onderduiker, Ad van der Veer. We weten niet wanneer Ad kwam, maar ze konden het uitsteken samen vinden, en er was duidelijk ook een klik met mijn ouders.
At the beginning of september 1944 Gerrit moved from Buurse to Rekken, probably as a safety precaution. In Rekken he hid on my father's farm Gelink. Gelink hosted another young man in hiding: Ad van der Veer.They quickly became friends, and both had a good relation with my parents
Engelse troepen bevrijdden Rekken op 1 april 1945, en trokken vanuit de Achterhoek naar het noordwesten Overijssel in. Tussen Gerrits nagelaten papieren vond zijn dochter een legitimatiekaart van de NBS, de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten, gedateerd 3 april. Dat was snel, en het suggereert goede connecties met de illegaliteit die voor een deel NBS bemande.
Hij werd bij de NBS ordonnans, in dienst van een leidinggevende Meinema waarmee het kennelijk klikte: in volgende naoorlogse carrierestappen duikt zijn naam telkens weer op.
Ad van der Veer ging (weer?) bij de douane werken.
Rekken was liberated by English troops on April 1st, 1945. They moved North West to liberate the province of Overijssel. After Gerrit's death, between his papers his daughter found an ID of NBS, a semi-milirary organisation that was supposed to maintain order in the after war chaos. It was dated april 3rd, 1945. That is really quick, it suggests good connections with the resistance groups that were absorbed by NBS.
Gerrit became an ordonnance with a commanding officer (Meinema), who became a stable factor in Gerrits post-war career in Holland.
Ad van der Veer (re?)joined the customs department.
Die carrierestappen van Gerrit blijken uit het volgende:
- Een militair paspoort van 23 april 1945, Eindhoven, sergeant. Mag wapen dragen. Commandant: Meinema
- ondervrager bij verhoorafdeling v/h BNV-detachement in Vught, onder dezelfde commandant, tot het detachement werd opgeheven per 1 juni 1946.
- Een legitimatiebewijs van Bewakingskamp Fort Blauwkapel bij Utrecht, 5 juni 1946. Hij bleef er vermoedelijk tot eind 1946.
Gerrit's career in short steps:
- Military ID issued april 23rd, 1945, Eindhoven. Sergeant, "may carry a pistol". Commander: (Meinema)
- Interrogator in political branch of same detachment, same commander. Ended when the detachment was dissolved june 1st, 1946.
- ID for special camp Blauwkapel, issued june 5th, 1946. He probably stayed here the remainder of the year
- Een
politielegitimatie gedateerd 29 april 1948 (Jutphaas) (Aanbeveling voor politie door Meinema). - An ID from the Jutphaas municipal police, issued April 29th 1948. (was recommended for police by Meinema)
Het is niet bekend hoe lang hij in Jutphaas bleef, en of hij nog elders gewerkt heeft.
We don't know how long he stayed in Jutphaas, nor if there were more employers.
Hij trouwde met de Tilburgse Carry van Uden, kreeg een zoon, en emigreerde in 1951 naar Canada. Daar werkte hij twee jaar op een boerderij..
He married to Carry van Uden from Tilburg, got a son, and in 1951 emigrated to Canada, where he worked on a farm for two years.
Ze
twijfelden over hun keus om te emigreren, en keerden terug. Maar al snel daarna gingen ze opnieuw naar Canada. Hij begon een bouwbedrijf, en bouwde voornamelijk huizen. De zaken gingen goed, hij vloog regelmatig naar Nederland op familiebezoek met Carry, Dick en de in Canada geboren Marsha, waarbij hij ook mijn ouders bezocht.
They returned, not sure about their choices re emigration. But shortly after that, they again went to Canada. He started his own house construction company. He must have been succesful, because he could afford flights to Holland on a regular basis with Carry, his son Dick, and Marsha, their Canada born daughter. I remember one of their visits
Gerrit overleed in 1974, 57 jaar oud. Carry beleefde een actieve en sportieve oude dag, tot ze Gerrit volgde in 2017, 96 jaar oud
Gerrit died in 1974, aged 57. Carry carried on as an active and sportive lady until in 2017, aged 96, she also passed away..
In 2018 is het contact hersteld. De familie Stegehuis woont nog in de streek ten NW van Toronto.
In 2018 the contact between our two families was restored. They still live in the same area North West of Toronto.
Dick en Marsha zijn inmiddels gepensioneerd en allebei groutouder. Marsha komt regelmatig naar Nederland om een tante en nicht van moederszijde te bezoeken. Ze is erg geinteresseerd in haar Europese familiegeschiedenis, en onlangs (oct. 2018) hebben we face to face met elkaar kunnen kunnen praten hier in Tilburg.
Ze logeerde bij een neef, op hemelsbreed misschien 200 m van mijn huis... :-)
Dick and Marsha are both grandparents now, and retired. Marsha keeps the contact with her Dutch family alive, and she has a keen interest in her European family history. This month (Oct 2019) we met face to face in Tilburg.
She stayed with a cousin, who lives near my home, some 200 m as the crow flies:-)
________________________________
Dit verhaal heb ik gebaseerd op wat ik heb gehoord van mijn ouders en oudere broers. Dat heb ik samengevoegd met wat Marsha zich herinnerde van familieverhalen, en later wat bleek uit familiepapieren. Alle hier getoonde fot's komen daar vandaan.
Ik ga dit verhaal niet veranderen als het niet overeen zou blijken te komen met andere verhalen. Ik zal de andere verhalen ook hier opnemen. Misschien komen we er nog eens ooit achter wat echte feiten zijn, en wat vervormd is in onze tekortschietende geheugens.
This story is based on what I learned from my parents and elder siblings, merged with what was in Marsha Stegehuis' memory and papers (all pictures here come from her).
I will not adapt it to match other stories, but instead tell those stories as they are. Maybe we will once discover what part in each story is fact, and what part has changed over time, due to fading memories.