Gelink
Boerderij Gelink (soms Gielink) in Zuid-Rekken is verrassend oud. Hij wordt al genoemd in een boedelscheidingsakte uit 1320. Ook de vlakbijgelegen boerderij Elfers
komt daarin voor. Tot nu toe is dit ook het oudste gevonden document waarin Rekken wordt genoemd. Na deze akte zweeg de geschiedenis vrijwel volledig over Gelink tot tegen de tijd van Napoleon. In de Marke-boekhouding werd melding gemaakt van een boete, die Gielink moest betalen wegens een niet nader gespecificeerde wanprestatie.. Het kan Evert Gielink zijn geweest, die op Slemp boerde, maar dat is Holterhoek. Eerder gaat het om Hendricus Oldenkotte, rond 1815 boer op Gielink, of diens voorganger Jan Gelinck.
Gelink bleef nog ruim 100 jaar in de familie Oldenkotte, tot in 1925 zijn kleinzoon Gerrit Jan Oldenkotte kinderloos stierf. Zijn weduwe was Anna Gertrud Holtkamp (mij uit overlevering bekend altsTante Truu). Ze was afkomstig van boerderij De Wilder in het Duitse grensgehucht Crosewick (de afstand tussen Gelink en de Wilder is ca 2 km!). Zij trouwden in 1892, 8 jaar na een grote ver/herbouw van de boerderij. Ze hebben de boerderij ook nog nog flink uitgebreid koort voor zijn dood in 1925. Hun initialen blijven aanwezig aan weerszijden naast de voordeur. Gertrud zet tijdens de ziekte en na het overlijden van Oldenkotte het bedrijf voort met behulp van diverse familieleden, die achtereenvolgens vanuit Zwolle bij Groenlo en uit Crosewick naar Rekken kwamen. De laatste was in 1927 Gerhardus Franciscus te Braake, mijn vader. In de jaren dertig nam hij het bedrijf over, tante overleed begin 1941.
Gelink bleef in de familie Te Braake tot 1968. Het Waterschap van de Berkel kocht de boerderij vanwege de langs de Berkel verspreid liggende grond. Die was nodig als ruilmateriaal voor grond die her en der werd gebruikt voor de normalisatie van de Berkel en andere algemene doelen in de Ruilverkaveling. De gebouwen schoven samen met een paar percelen door naar een buurnan: Hendrik Karnebeek, die Mazeland achterliet voor recreatieve bewoning. Mijn broer boerde verder op Dijkhuizen, in Vethuizen bij Zeddam.
Tegenwoordig heeft Gelink geen agrarische functie meer. Tim Vos en zijn partner hebben er sinds 1997 hun siersmederij annex vakantie-accomodatie.
Natuurlijk weet ik zelf wel wat over de boerderij waar ik opgroeide in Rekken. Maar van de geschiedenis nog niet overmatig veel. En het kan nog wel even duren tot
Het zoeken naar een reeks voorvaderen of een reeks bewoners van een boerderij is meestal niet zo spectaculair. Je zoekt een poosje, en je vindt iemand, en over de gevondene is meestal niet zo heel veel bijzonders te melden. Maar het verhaal van Tonnis Gelinck maakt het zoeken wel erg lastig.
De rij exploitanten van erve Gelink is redelijk overzichtelijk: 11 exploitanten in ca 320 jaar. Gelink was dus bepaald geen duiventil.
Dingen worden soms te snel weggegooid. Als je je administratie niet 7 jaar bewaart, kun je bij inspectie problemen krijgen met de belastingdienst. Mijn eigen vroegere bedrijfsadministratie zit daarom in een paar archiefdozen, met daarop vermeld wanneer het weg mag.
Toen mijn moeder "de jonge boerin" werd op Gelink,
Mijn moeder had een agenda van 1948, niet veel groter dan een bankpasje.
Die heeft ze niet veel gebruikt, en dat verbaast me niets. Een maandkalender aan de muur in de keuken is altijd bij de hand, is ook veel overzichtelijker, en zo'n kalender (A.B.T.B. natuurlijk!) hing daar altijd, zolang als wij op Gelink woonden.
Toch heeft ze die agenda wel uitgeprobeerd - een poosje.
Het was een bewogen herfst, in 1956. Ga maar na:
- Eind augustus verwisselde ik het dagelijkse spelen op het erf voor de St.Theresiaschool. Ik moest plotseling leren Nederlands te spreken i.p.v. Rekkens. Alsof dat niet goed genoeg was!